Εκδήλωση με θέμα: «Λευκαίνουμε στις Βρύσες του χωριού» πραγματοποιεί αυτή την Κυριακή 21 Απριλίου και ώρα 12 το μεσημέρι ο Σύλλογος Απανταχού Κρασανών – που καταστατικό σκοπό του έχει την προστασία και ανάδειξη της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου – με την υποστήριξη του Δήμου Χερσονήσου/Αντιδημαρχία Πολιτισμού, του Δημοτικού Ιδρύματος «΄ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ», της Εκπαιδευτικής Αναπτυξιακής «Πλοηγός» και του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου Ελένης Κουκουλάκη.
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η αναβίωση της “‘τελετουργίας” της Βρύσης και για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθούν οι Κρήνες, αλλά και οι παρακείμενες πλύστρες. Εκεί, κατόπιν συνεννόησης με τις γηραιότερες του χωριού, θα ξεκινήσει το πλύσιμο των ασπρορούχων με πράσινο σαπούνι που θα παρασκευασθεί σε παράσπιτο στην άκρη του δρόμου, κάτω από τις βρύσες. Αφού ξεκινήσει το πλύσιμο, τα ρούχα θα απλωθούν σε σκοινιά, που θα βρίσκονται απέναντι. Στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο θα τοποθετηθούν τραπεζάκια για να διηγηθούν οι παλαιότεροι πώς γινόταν στο παρελθόν το πλύσιμο στη Βρύση, αλλά και τους μύθους και τις παραδόσεις που διηγούνταν οι παλιοί για τις νεράιδες που είχαν εκεί το κατοικητήριό τους.
Το φυσικό σκηνικό θα ολοκληρωθεί με τα υφαντά που θα κρέμονται σε σημεία της πλατείας για την ανάδειξη της υφαντικής κληρονομιάς του τόπου.
Θα προηγηθεί εισαγωγική ολιγόλεπτη ομιλία για τον σκοπό της εκδήλωσης από εκπρόσωπο του Συλλόγου Απανταχού Κρασανών, χαιρετισμός από την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Δήμου Χερσονήσου, Δέσποινα Πλευράκη και την πρόεδρο του Δημοτικού Ιδρύματος «ΈΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ», Κατερίνα Μουντράκη.
Στην εκδήλωση συμμετέχει επίσης το καλλιτεχνικό εργαστήρι Σκαλανίου και η Ελένη Κουκουλάκη θα αναφερθεί στα είδη των φυτών που χρησιμοποιούσαν για να βγάζουν τη σκουριά από τα ρούχα, πώς έφτιαχναν τα νήματα από φυτικές ίνες, πώς γινόταν το σαπούνι και άλλα εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία της παραδοσιακής καθημερινής πρακτικής του τόπου.
Απώτερος σκοπός της εκδήλωσης είναι να υπενθυμίσει στη νέα γενιά τη δυναμική σχέση του νερού με τον τόπο και τις καθημερινές, παραδοσιακές πρακτικές της κοινότητας που χάθηκαν ανεπιστρεπτί από τον σύγχρονο τρόπο ζωής.